Ερευνητές από το Stanford University School of Medicine γράφουν σε μελέτη τους που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Cell Stem Cell ότι ανακάλυψαν ένα ελάττωμα το οποίο αφορά τα μιτοχόνδρια των κυττάρων και να είναι συχνό σε όλες τις μορφές της νόσου του Πάρκινσον.
Το ελάττωμα αυτό παίζει σημαντικό ρόλο στον σταδιακό θάνατο μιας ομάδας νευρικών κυττάρων, η απώλεια των οποίων θεωρείται χαρακτηριστική της νόσου Πάρκινσον.
Οι Αμερικανοί ερευνητές. με επκεφαλής την καθηγήτρια Νευροχειρουργικής Xinnan Wang, έκαναν μια σειρά πειραμάτων σε κύτταρα από ασθενείς με νόσο Πάρκινσον και υγιή άτομα.
«Βρήκαμε ένα μοριακό βιοδείκτη που χαρακτηρίζει όχι μόνο για τις περιπτώσεις που κληρονομείται η προδιάθεση για τη νόσο Πάρκινσον αλλά και γις τις σποραδικές μορφές της, για τις οποίες η γενετική συνεισφορά είναι είτε μη υπαρκτή, είτε δεν έχει εντοπιστεί ακόμα», ανέφερε η Wang.
Το ελάττωμα αυτό εμποδίζει τα κύτταρα να περιορίσουν άμεσα τα μιτοχόνδρια, όταν αυτά αρχίζουν να εκφυλίζονται. Έτσι, τα τελευταία αντί να παρέχουν ενέργεια αρχίζουν να απελευθερώνουν «απορρίμματα».
Η αιτία της ασθένειας
Τα μιτοχόνδρια μετατρέπουν τα λίπη και τα σάκχαρα σε άλλα μόρια που δίνουν ενέργεια στα κύτταρα. Ένα νευρικό κύτταρο μπορεί να έχει εκατοντάδες ή ακόμα και χιλιάδες μιτοχόνδρια. Μια μεγάλη προσφορά ενέργειας είναι ιδιαίτερα κρίσιμη για τα νευρικά κύτταρα του μεσεγκέφαλου των οποίων η ασταμάτητη δράση αποσαφηνίζει τις εκούσιες κινήσεις μας. Αυτά τα κύτταρα συνεχώς παράγουν και εκκρίνουν την ουσία που ονομάζεται ντοπαμίνη (γι’ αυτό ονομάζονται ντοπαμινεργικά) την οποία στέλνουν σε άλλα κύτταρα του εγκεφάλου. Η αποτυχία των μεσεγκεφαλικών νευρικών κυττάρων που παράγουν ντοπαμίνη ενεργοποιεί τα κλασικά συμπτώματα της νόσου του Πάρκινσον: τρόμος, δυσκαμψία, δυσκολία στην διατήρηση της εθελοντικής κίνησης, και μερικές φορές, γνωστικές δυσκολίες.
Το ερώτημα του τι προκαλεί το θάνατο αυτών των ντοπαμινεργικών νευρικών κυττάρων σε ασθενείς με νόσο Πάρκινσον είχε προκαλέσει πολλές αβέβαιες εικασίες που υποστηρίζονται από λίγα στοιχεία. Αυτή η αβεβαιότητα περιορίζει την έγκαιρη διάγνωση της νόσου Πάρκινσον και εμποδίζει την ανάπτυξη νέων φαρμάκων.
Οι ερευνητές ελπίζουν ότι η νέα ανακάλυψη να συμβάλλει στην πιο εύστοχη και έγκαιρη διάγνωση της νόσου Πάρκινσον καθώς και σε νέες θεραπείες.
