Μερικοί άνθρωποι μαθαίνουν πανεύκολα τις νέες κινήσεις ενός χορού και άλλοι είναι ανεπίδεκτοι μαθήσεως. Ορισμένοι χορεύουν με την πρώτη σαν τον Φρεντ Αστέρ και άλλοι σαν… ξυλάγγουρα. Μία νέα βρετανική επιστημονική έρευνα δείχνει ότι η χορευτική δεινότητα δεν είναι μόνο θέμα να έχει κανείς τον ρυθμό μέσα του, αλλά επίσης να μη διαθέτει μεγάλη ποσότητα μίας συγκεκριμένης χημικής ουσίας στον εγκέφαλο, αλλιώς ο χορός μετατρέπεται σε βάσανο.
Οι ερευνητές του Τμήματος Κλινικών Νευροεπιστημών του πανεπιστημίου της Οξφόρδης, με επικεφαλής τη Σαρλότ Σταγκ, που δημοσίευσαν τη σχετική μελέτη στο έγκριτο περιοδικό βιολογίας «Current Biology», διαπίστωσαν ότι η ουσία GABA, ανάλογα με το επίπεδο που υπάρχει στα εγκεφαλικά κύτταρα, διευκολύνει ή, αντίθετα, δυσκολεύει τη ζωή των χορευτών και ιδίως όσων μαθαίνουν νέες κινήσεις, είτε με τα πόδια τους (χορός), είτε με τα δάχτυλά τους (μουσικά όργανα).
Η GABA δρα σαν αναστολέας που εμποδίζει τους νευρώνες (τα κύτταρα του εγκεφάλου) να συνδέονται μεταξύ τους και να δημιουργούν νέες συνάψεις. Με τον τρόπο αυτό, προφυλάσσει τα κύτταρα από το να υπερθερμανθούν, αλλά και επιβραδύνει ή δυσκολεύει την εκμάθηση νέων πραγμάτων, η οποία προαπαιτεί τη δημιουργία νέων συνδέσμων (συνάψεων) μεταξύ των νευρώνων.
Μερικές φορές, όπως στην περίπτωση της εκμάθησης νέων χορευτικών κινήσεων, είναι χρήσιμο να έχει κανείς χαμηλότερο επίπεδο GABA, ώστε ο εγκέφαλος να «παίρνει φωτιά». Μερικοί άνθρωποι, σύμφωνα με τους Βρετανούς νευροεπιστήμονες, έχουν μία ικανότητα να μειώνουν απότομα το επίπεδο της GABA στον εγκέφαλό τους κι έτσι μαθαίνουν αμέσως να χορεύουν πιο εύκολα. Αυτά τα άτομα μπορούν να «πιάσουν» με την πρώτη μία νέα χορευτική φιγούρα και να την επαναλάβουν χωρίς δυσκολία ή μπορούν να μάθουν ευκολότερα να συγχρονίζουν τα δάχτυλά τους στο πιάνο.
Οι επιστήμονες έκαναν πειράματα με 12 εθελοντές, στους οποίους μέτρησαν το επίπεδο της GABA στον κινητικό φλοιό του εγκεφάλου τους με τη βοήθεια ειδικής μεθόδου μαγνητικής απεικόνισης. Στη συνέχεια, μέσω διακρανιακής διέγερσης με ηλεκτρικό ρεύμα χαμηλής τάσης, οι ερευνητές μείωσαν τεχνητά το επίπεδο της GABA στους εγκεφάλους των εθελοντών. Έτσι, διαπίστωσαν ότι, με μειωμένη πλέον την ποσότητα της GABA περίπου 30% των εθελοντών αύξησαν την ταχύτητα εκμάθησης κατά 70%. Η τεχνητή μείωση της GABA διήρκεσε περίπου μία ώρα, αν και προηγούμενες μελέτες έχουν δείξει ότι είναι δυνατό να διαρκέσει για περισσότερο χρόνο.
Γενικά, στον εγκέφαλο όσων τα καταφέρνουν καλύτερα με τις νέες κινήσεις, η ουσία GABA αυξομειώνεται σχεδόν δραματικά (άρα η ταχεία πτώση της διευκολύνει την εκμάθηση νέων κινήσεων), σε σχέση με όσους «ζορίζονται», στους οποίους το επίπεδο της GABA παραμένει πιο σταθερό.
Η Σταγκ ανέφερε ότι παρατηρούνται σημαντικές διαφορές μεταξύ των ανθρώπων, όσον αφορά την ικανότητα εκμάθησης νέων χορευτικών και άλλων κινήσεων (π.χ. των δαχτύλων σε όσους μαθαίνουν πιάνο) και εκτίμησε ότι η νέα μελέτη μπορεί μελλοντικά να οδηγήσει σε νέες μεθόδους και στρατηγικές που θα βελτιώνουν τις δυνατότητες των… άγαρμπων. Ακόμα, όπως είπε, είναι πιθανό, νέες θεραπείες που θα ρυθμίζουν το επίπεδο της GABA, να μπορούν μελλοντικά να βοηθήσουν στην ανάνηψη ανθρώπων έπειτα από εγκεφαλικό επεισόδιο.
