Σε μια τυχαιοποιημένη ελεγχόμενη δοκιμή τριών μηνών σε 108 συμμετέχοντες (της μελέτης TIMET) με μεταβολικό σύνδρομο, η χρονικά περιορισμένη σίτιση βελτίωσε ορισμένες μετρήσεις γλυκαιμικού ελέγχου και μείωσε το σωματικό λίπος.
Όλοι οι συμμετέχοντες έλαβαν συμβουλές για τον τρόπο ζωής και τη διατροφή από έναν εγγεγραμμένο διαιτολόγο, καθώς και καθοδήγηση από μια εφαρμογή. Η ομάδα παρέμβασης περιόρισε το συνηθισμένο χρονικό διάστημα κατανάλωσης τροφής κατά τουλάχιστον 4 ώρες, με αποτέλεσμα μια ημερήσια διάρκεια κατανάλωσης τροφής 8 έως 10 ωρών. H χρονικά περιορισμένη σίτιση είναι μια μορφή διαλειμματικής νηστείας.
Το χρονικό διάστημα κατανάλωσης τροφής ήταν εξατομικευμένο και προγραμματισμένο σε σχέση με τον συνήθη χρόνο ύπνου των συμμετεχόντων, πράγμα που σημαίνει ότι έληγε τουλάχιστον τρεις ώρες πριν από τον ύπνο. Η ομάδα ελέγχου συνέχισε το συνηθισμένο της διατροφικό πρότυπο. Δεν δόθηκαν οδηγίες σε καμία ομάδα για την πρόσληψη θερμίδων.
Σε σύγκριση με την ομάδα ελέγχου, η HbA1c μειώθηκε στην ομάδα παρέμβασης (-0,1%). Τα επίπεδα γλυκόζης στο αίμα επίσης κυμάνθηκαν λιγότερο εντός μιας δεδομένης ημέρας. Επιπλέον, το σωματικό βάρος (−1,66 κιλά), το σωματικό λίπος (−1,25%) και η LDL-C (−9,1 mg/dL) μειώθηκαν στην ομάδα παρέμβασης σε σύγκριση με την ομάδα ελέγχου.
Η συνολική εικόνα
Σε συμφωνία με τα αποτελέσματα προηγούμενων τυχαιοποιημένων ελεγχόμενων δοκιμών, αυτή η μελέτη διαπίστωσε ότι η TRE (time restricting eating) ήταν αποτελεσματική για τη μείωση του σωματικού βάρους και τη βελτίωση ορισμένων καρδιομεταβολικών παραγόντων κινδύνου.
Αξίζει να σημειωθεί ότι, παρά την έλλειψη οδηγιών για τροποποίηση της πρόσληψης θερμίδων, τα δεδομένα 24ωρης ανάκλησης διατροφής έδειξαν ότι οι συμμετέχοντες στην ομάδα παρέμβασης μείωσαν την πρόσληψη θερμίδων τους κατά 350 θερμίδες την ημέρα, κατά μέσο όρο. Αυτό το εύρημα συμφωνεί επίσης με προηγούμενα στοιχεία -η μείωση της διάρκειας του ημερήσιου παραθύρου φαγητού χωρίς συγκεκριμένη πρόθεση θερμιδικού περιορισμού μειώνει σταθερά την πρόσληψη θερμίδων ad libitum (όπως επιθυμείται).
Ωστόσο, ένα σημαντικό ερώτημα που πρέπει να απαντηθεί είναι εάν η TRE παρέχει οφέλη πέρα από την ικανότητά της να προάγει τον θερμιδικό περιορισμό και τις επακόλουθες μειώσεις στο σωματικό βάρος, επειδή η απώλεια βάρους είναι γνωστό ότι βελτιώνει τους καρδιομεταβολικούς παράγοντες κινδύνου.
Για παράδειγμα, μια μελέτη ανέφερε βελτίωση στην HbA1c, αλλά αυτό θα μπορούσε να είναι αποτέλεσμα της απώλειας βάρους, επειδή η απώλεια βάρους έχει αποδειχθεί ότι μειώνει την HbA1c με δοσοεξαρτώμενο τρόπο (δηλαδή, όσο περισσότερο βάρος χάνεται, τόσο μεγαλύτερη είναι η μείωση της HbA1c).
Μερικές πρόσφατες τυχαιοποιημένες ελεγχόμενες δοκιμές έχουν ρίξει φως σε αυτό το ερώτημα, καθώς τα αποτελέσματα των μελετών συμφωνούν λίγο πολύ ότι τα οφέλη της TRE συνήθως εξαρτώνται από τον περιορισμό των θερμίδων:
- Δώδεκα εβδομάδες 10ωρης TRE (φαγητό από τις 8 π.μ. έως τις 6 μ.μ.) -με τη συντριπτική πλειοψηφία των θερμίδων να καταναλώνονται πριν από τη 1 μ.μ.- προώθησαν παρόμοιες αλλαγές στο σωματικό βάρος και στους καρδιομεταβολικούς παράγοντες κινδύνου (δηλαδή, μετρήσεις γλυκαιμικού ελέγχου, λιπιδίων αίματος και αρτηριακής πίεσης) σε σύγκριση με μια δίαιτα ελέγχου με χρονικό παράθυρο φαγητού έως και 16 ώρες και τουλάχιστον το 50% των θερμίδων που καταναλώνονται μετά τις 5 μ.μ.
- Δώδεκα μήνες θερμιδικού περιορισμού -είτε μια δίαιτα TRE 8 ωρών (φαγητό από τις 8 π.μ. έως τις 4 μ.μ.) είτε μια δίαιτα χωρίς χρονικούς περιορισμούς- προώθησαν παρόμοιες αλλαγές στο σωματικό βάρος και στους καρδιομεταβολικούς παράγοντες κινδύνου.
- Έξι μήνες 9ωρης TRE (φαγητό από τις 10 π.μ. έως τις 7 μ.μ.) προήγαγαν παρόμοιες αλλαγές στο σωματικό βάρος και στους καρδιομεταβολικούς παράγοντες κινδύνου σε σύγκριση με μια εξατομικευμένη δίαιτα που δεν περιελάμβανε ένα καθορισμένο παράθυρο φαγητού.
- Μια 20ήμερη τυχαιοποιημένη ελεγχόμενη δοκιμή που προσπάθησε να απομονώσει τις μεταβολικές επιδράσεις της νηστείας και του θερμιδικού περιορισμού ανέφερε ότι ο καθημερινός θερμιδικός περιορισμός και νηστεία μέρα παρά μέρα με την ίδια συνολική ποσότητα θερμιδικού περιορισμού (δηλαδή, εναλλαγή μεταξύ ημερών μηδενικής πρόσληψης θερμίδων και 150% της συνήθους πρόσληψης θερμίδων) προήγαγαν παρόμοιες αλλαγές στο σωματικό βάρος και στα επίπεδα γλυκόζης και ινσουλίνης μετά το γεύμα.
- Επιπλέον, μια 6μηνη τυχαιοποιημένη ελεγχόμενη δοκιμή συνέκρινε τον ημερήσιο θερμιδικό περιορισμό με μια δίαιτα που εναλλάσσονταν μεταξύ ημερών συνήθους διαιτητικής πρόσληψης και ημερών κατανάλωσης 30% των θερμιδικών αναγκών, ακολουθούμενη από 20 ώρες νηστείας. Διαπίστωσε ότι οι αλλαγές στο σωματικό βάρος και στους καρδιομεταβολικούς παράγοντες κινδύνου ήταν γενικά παρόμοιες μεταξύ των ομάδων. Ωστόσο, υπήρξαν καλύτερες βελτιώσεις στα τριγλυκερίδια νηστείας και στα επίπεδα γλυκόζης και ινσουλίνης μετά το γεύμα στην ομάδα TRE. Αξίζει επίσης να σημειωθεί ότι λιγότεροι από τους μισούς συμμετέχοντες στην ομάδα TRE ανέφεραν ότι θα συνέχιζαν την παρέμβαση όταν τους δινόταν μια λιγότερο εντατική επιλογή.
Συλλογικά, αυτά τα ευρήματα υποδηλώνουν ότι ακόμη και όταν η νηστεία επεκτείνεται πέρα από το εύρος που χρησιμοποιείται συνήθως στις δίαιτες TRE (ή που μπορεί να είναι εφικτό για τον μέσο άνθρωπο), είναι απίθανο να προσφέρει ένα συναρπαστικό μεταβολικό πλεονέκτημα πέρα από αυτό που επιτυγχάνεται μέσω άλλων μεθόδων θερμιδικού περιορισμού.
Πηγή: Examine.com
