Το ανοσοποιητικό σύστημα ίσως έχει σημαντική συμμετοχή στην εμφάνιση της νόσου Αλτσχάιμερ, δείχνει μία μελέτη σε ποντίκια.
Το εύρημα ανοίγει νέο δρόμο για την κατανόηση της ασθένειας, κάτι που μπορεί να βοηθήσει στη θεραπεία της.
Ερευνητές της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Ντιουκ των ΗΠΑ, με επικεφαλής την καθηγήτρια Νευρολογίας Κάρολ Κόλτον βρήκαν ότι ορισμένα κύτταρα του ανοσοποιητικού συστήματος, τα οποία υπό φυσιολογικές συνθήκες προστατεύουν τον εγκέφαλο, μπορεί να αρχίσουν να καταστρέφουν στον εγκέφαλο το αμινοξύ αργινίνη, ανοίγοντας το δρόμο για μια διαδικασία αλλοιώσεων που καταλήγει στην νόσο Αλτσχάιμερ.
Οι αλλοιώσεις οφείλονται στην συσσώρευση μιας πρωτεΐνης που λέγεται βήτα-αμυλοειδής στον εγκέφαλο και η οποία δημιουργεί πλάκες γύρω από τα κύτταρα.
Το εύρημα αυτό της μελέτης, που δημοσιεύονται στο περιοδικό Journal of Neuroscience, είναι «εκπληκτικό» διότι αντικρούει τις τρέχουσες αντιλήψεις για την αιτία και τη θεραπεία της νόσου.
Αναχαίτισαν τη νόσο στα ποντίκια
Οι επιστήμονες κατόρθωσαν να αναχαιτίσουν την καταστροφή της αργινίνης στα ποντίκια χρησιμοποιώντας το φάρμακο διφθορομεθυλορνιθίνη (DFMO), με αποτέλεσμα να αποτραπεί η δημιουργία πλακών και η απώλεια μνήμης στα ζώα.
Τα ποντίκια που χρησιμοποιήθηκαν ήταν γενετικά τροποποιημένα, έτσι ώστε το ανοσοποιητικό τους σύστημα να μοιάζει όσο το δυνατόν περισσότερο με αυτό των ανθρώπων.
«Αν τα ευρήματά μας επιβεβαιωθεί ότι ισχύουν και στους ανθρώπους, θα μπορούμε να παρεμβαίνουμε στην καταστροφή της αργινίνη και έτσι να εμποδίζουμε ή και να αναστρέφουμε τη νόσο Αλτσχάιμερ», ανέφερε η Κόλτον.
«Η μελέτη ανοίγει δρόμους για να σκεφτούμε, σχετικά με τη νόσο Αλτσχάιμερ, με τελείως διαφορετικό τρόπο και έτσι να άρουμε το σημερινό αδιέξοδο στο οποίο έχουμε βρεθεί σε ό,τι αφορά νέες ιδέες σχετικά με την εν λόγω ασθένεια» πρόσθεσε.
Ίσως, λοιποόν, υπάρξουν φάρμακα σαν την διφθορομεθυλορνιθίνη στο μέλλον που θα χορηγούνται έγκαιρα στους μεσήλικες για να τους προφυλάξουν από μελλοντική άνοια.
Η διφθορομεθυλορνιθίνη, ήδη, δοκιμάζεται σε ασθενείς με καρκίνο, αλλά ποτέ έως τώρα δεν είχε θεωρηθεί πιθανή αντιμετώπιση και για την νόσο Αλτσχάιμερ η οποία αποτελεί την πιο συχνή μορφή άνοιας.
Σημαίνει αυτή η μελέτη ότι πρέπει κάποιος να καταναλώνει περισσότερη αργινίνη;
Η απάντηση είναι όχι λέει η Κόλτον και ένας λόγος είναι ότι τα αιμοφόρα αγγεία του εγκεφάλου καθορίζουν πόση αργινίνη ή άλλα συστατικά μπορούν να έχουν πρόσβαση στον εγκέφαλο.
Καταναλώνοντας περισσότερη αργινίνη δεν σημαίνει ότι θα μπει περισσότερη ποσότητα αυτού του θρεπτικού συστατικού στον εγκέφαλο.
Από την άλλη μεριά, υπάρχει ένα ένζυμο που λέγεται αργινάση και αποδομεί την αργινίνη.
