Εκατομμύρια κυττάρων πεθαίνουν καθημερινά ως συνέπεια της φυσικής φθοράς ή κατά τη διάρκεια μιας εισβολής ενός μικροβίου στον οργανισμό.
Τα νεκρά κύτταρα απομακρύνονται από το ανοσοποιητικό σύστημα και συγκεκριμένα από τα μακροφάγα τα οποία τα καταβροχθίζουν.
Μακροφάγο τρώει νεκρό κύτταρο.
Όταν τα νεκρά κύτταρα συσσωρεύονται στο σώμα, μπορούν να συνεισφέρουν στη φλεγμονή και να προδιαθέτουν για χρόνιες φλεγμονώδεις καταστάσεις όπως η ρευματοειδής αρθρίτιδα, οι καρδιαγγειακές παθήσεις, η νόσος του Crohn ή ο λύκος.
“Το σώμα αφιερώνει μια σημαντική ποσότητα ενέργειας για την αναγνώριση και πρόσληψη των νεκρών κυττάρων “, δήλωσε ο Juhi Bagaitkar, ερευνητής στο Τμήμα Οδοντικής Ανοσολογίας και Μολυσματικών Ασθενειών του Πανεπιστημίου Louisville. “Εάν δεν απομακρύνονται τα νεκρά κύτταρα, μπορούν να προκαλέσουν βλάβη, ωστόσο οι υποκείμενοι μηχανισμοί δεν είναι πλήρως γνωστοί”.
Ο Bagaitkar, μαζί με ερευνητές του Πανεπιστημίου της Ουάσινγκτον, του Πανεπιστημίου της Ιντιάνα και του Πανεπιστημίου του Μίτσιγκαν, δημοσίευσαν πρόσφατα μια μελέτη στο περιοδικό Blood, επιδεικνύοντας τη σημασία των οξειδωτικών στην απομάκρυνση των αποπτωτικών ή νεκρών κυττάρων.
Η έρευνα αποκαλύπτει πώς ενεργοποιείται η NADPH-οξειδάση για να δημιουργήσει ελεύθερες ρίζες οξυγόνου (ROS: reactive oxygen species) στα μακροφάγα που τρώνε τα νεκρά κύτταρα. Τα μακροφάγαα εμπλέκονται επίσης στην απαλλαγή του σώματος από ιούς και βακτήρια.
Η παρουσία των ελευθέρων ριζών οξυγόνου είναι κρίσιμη, καθώς η παραγωγή τους οδηγεί σε μηχανισμούς που εμπλέκονται στην πέψη των νεκρών κυττάρων ώστε αυτή να πραγματοποιηθεί σε ένα βέλτιστο επίπεδο. Οι ελεύθερες ρίζες επιτρέπουν στα μακροφάγα να ολοκληρώσουν τη διαδικασία πέψης δηλαδή “να θάψουν τους νεκρούς”.
“Ανεξάρτητα από το ρόλο τους στην μικροβιακή θανάτωση, εκτιμούμε τώρα περισσότερο τις ελεύθερε ρίζες οξυγόνου για τον τεράστιο ρόλο τους στη ρύθμιση της ανοσολογικής αντίδρασης του ξενιστή”, είπε ο Bagaitkar. “Η αποκάλυψη αυτού του ρόλου στην κάθαρση των νεκρών κυττάρων μας δίνει κάποια ιδέα ια το πώς λειτουργούν τα οξειδωτικά στον περιορισμό της φλεγμονής του ξενιστή αντί στην ενεργοποίησή του. Όταν το σώμα μας παράγει πάρα πολλές ή πολύ λίγες ελεύθερες ρίζες, έχουμε προδιάθεση για αυτοάνοσα νοσήματα και χρόνιες φλεγμονές. Η παραγωγή των ελευθέρων ριζών στο βέλτιστο επίπεδο είναι αυτό που χρειάζεται”.
