Για πρώτη φορά, έχει βρεθεί ένας ισχυρός δεσμός μεταξύ της υψηλής αρτηριακής πίεσης και της συχνότερης διαταραχής καρδιακής βαλβίδας στις αναπτυγμένες χώρες, σύμφωνα με έρευνα του The George Institute for Global Health στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης.
Η μελέτη, που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό PLOS Medicine, παρακολούθησε 5,5 εκατομμύρια ενήλικες στο Ηνωμένο Βασίλειο για 10 χρόνια. Τα άτομα αυτά ήταν καταγεγραμμένα στα ηλεκτρονικά αρχεία υγείας της χώρας και συγκεκριμένα στη Clinical Practice Research Datalink (CPRD) από την 1η Ιανουαρίου 1990 έως τις 31 Δεκεμβρίου 2015. Η CPRD καλύπτει περίπου το 7% του πληθυσμού του Ηνωμένου Βασιλείου και είναι αντιπροσωπευτική των ηλικιών, των φύλων και των εθνοτήτων.
Διαπιστώθηκε ότι η υψηλότερη αρτηριακή πίεση συνδέεται με μεγαλύτερο μελλοντικό κίνδυνο μιτροειδούς παλινδρόμησης, μια κατάσταση που καθιστά την καρδιά λιγότερο αποτελεσματική στην άντληση αίματος και σε σοβαρές περιπτώσεις μπορεί να οδηγήσει σε καρδιακή ανεπάρκεια.
Οι καρδιακές βαλβίδες λειτουργούν σαν μονόδρομες πύλες, βοηθώντας τη ροή του αίματος προς μόνο μία κατεύθυνση μεταξύ των θαλάμων της καρδιάς. Η μιτροειδής βαλβίδα βρίσκεαι στην αριστερή πλευρά της καρδιάς και κανονικά επιτρέπει τη ροή του αίματος μόνο από τον άνω προς τον κάτω θάλαμο.
Όταν η μιτροειδής βαλβίδα δεν κλείνει σφιχτά αυτό ονομάζεται ανεπάρκεια και αν λίγο αίμα διαρρέει προς την αντίθετη από την κανονική κατεύθυνση ονομάζεται παλινδρόμηση.
Η μιτροειδής παλινδρόμηση οδηγεί σε μια επιστροφή αίματος στην καρδιά, προκαλώντας συμπτώματα όπως δύσπνοια, κούραση, ζάλη και πόνο στο στήθος. Είναι πιο συχνή στους ηλικιωμένους και μπορεί να σχετίζεται με μεγαλύτερο κίνδυνο θνησιμότητας. Μικρές διαρροές αίματος συνήθως δεν αποτελούν πρόβλημα αλλά πιο σοβαρές περιπτώσεις αποδυναμώνουν την καρδιά και με τα χρόνια μπορούν να οδηγήσουν σε καρδιακή ανεπάρκεια.
Αρτηριακή πίεση και μιτροειδική παλινδρόμηση
Από τα 5.553.984 άτομα που πληρούσαν τα κριτήρια συμπερίληψης στη μελέτη, κατά τη διάρκεια της δεκαετίας 28.655 άτομα (0,52%) διαγνώστηκαν με μιτροειδική παλινδρόμηση και 1.262 άτομα (0,02%) διαγνώστηκαν με μιτροειδική στένωση. Η συστολική πίεση συνδέονταν με τον κίνδυνο παλινδρόμησης χωρίς ένδειξη ότι κάτω από τα 115 mmHg σταματά ο κίνδυνος. Για κάθε 20 mmHg αύξηση στη συστολική πίεση υπήρχε 26% υψηλότερος κίνδυνος μιτροειδούς παλινδρόμησης.
“Η έρευνά μας δείχνει ότι αυτή η κοινή βαλβιδική διαταραχή δεν αποτελεί αναπόφευκτη συνέπεια της γήρανσης, όπως υποτίθεται συνήθως, αλλά μπορεί να αποφευχθεί”, δήλωσε ο καθηγητής Kazem Rahimi, κύριος συγγραφέας της μελέτης και αναπληρωτής διευθυντής του George Institute.
Και πρόσθεσε: “Δεδομένου της μεγάλης και αυξανόμενης επίπτωσης των παθήσεων των μιτροειδών βαλβίδων, ιδιαίτερα μεταξύ των ηλικιωμένων, πιστεύουμε ότι αυτά τα ευρήματα είναι πιθανό να έχουν σημαντικές επιπτώσεις στην ιατρική πολιτική και πρακτική σε όλο τον κόσμο”.
Παρά τη σημαντική πρόοδο στην κατανόηση των παθήσεων των βαλβίδων, η μιτροειδής παλινδρόμηση μέχρι τώρα θεωρείται σε μεγάλο βαθμό εκφυλιστική διαταραχή, που οφείλεται σε εξασθένηση της βαλβίδας με την πάροδο του χρόνου λόγω «φθοράς». Αυτό έχει οδηγήσει τους ιατρούς να επικεντρωθούν στη θεραπεία – στη χειρουργική επέμβαση για την επισκευή ή την αντικατάσταση της βαλβίδας – παρά στην πρόληψη.
Η νέα μελέτη υποδεικνύει ότι χρειάζεται περαιτέρω έρευνα για να ελεγχθεί εάν η μείωση της αρτηριακής πίεσης μέσω άσκησης, διατροφής ή φαρμάκων θα μπορούσε να μειώσει τον κίνδυνο εμφάνισης της πάθησης.
“Με την παγκόσμια γήρανση και την αύξηση του πληθυσμού, είναι πιθανό να βλέπουμε όλο και περισσότερα κρούσματα αυτής της πάθησης”, δήλωσε ο καθηγητής Rahimi. «Πρέπει να βρούμε αποτελεσματικά και οικονομικά μέτρα για την αντιμετώπισή της και η μελέτη μας προτείνει μια πιθανή οδό πρόληψης, μειώνοντας την υψηλή αρτηριακή πίεση».
