Το 2014 ήταν μια κακή χρονιά για την ομοιοπαθητική για την οποία δεν βρέθηκαν αποδείξεις ότι φέρνει αποτελέσματα για 61 ασθένειες. Αυτό είναι το συμπέρασμα μιας από τις μεγαλύτερες μελέτες που έχουν γίνει για την ομοιοπαθητική.
«Οι άνθρωποι που επιλέγουν την ομοιοπαθητική ενδέχεται να βάζουν την υγεία τους σε κίνδυνο αν απορρίψουν τις κανονικές θεραπείες», λέει το Εθνικό Συμβούλιο Υγείας και Ιατρικής της Αυστραλίας (NHMRC), το οποίο καθοδηγεί τις εθνικές πολιτικές υγείας.
Η μελέτη είναι μια μετα-ανάλυση 1.800 προηγούμενων δημοσιεύσεων για την ομοιοπαθητική, από τις οποίες μόνο 225 πληρούσαν τα κριτήρια αξιοπιστίας για να συμπεριληφθούν στην ανασκόπηση.
Όπως αναφέρει το ΝΗΜRC, ορισμένες από τις 255 μελέτες έδειχναν ότι η ομοιοπαθητική είναι αποτελεσματική. Ήταν όμως μελέτες που εξέταζαν υπερβολικά μικρό δείγμα ασθενών ή έπασχαν από προβλήματα στο σχεδιασμό και την υλοποίησή τους.
Η αξιολόγηση των μελετών οδήγησε στο συμπέρασμα πως «δεν υπάρχουν ενδείξεις καλής ποιότητας» που να υποστηρίζουν τον ισχυρισμό ότι «η ομοιοπαθητική λειτουργεί καλύτερα από το εικονικό φάρμακο».
Η σύσταση που δίνει τώρα το NHMRC είναι «να μην χρησιμοποιείται η ομοιοπαθητική σε χρόνιες ή σοβαρές παθήσεις».
Για τις τις υπόλοιπες περιπτώσεις, οι ασθενείς που σκέφτονται να απευθυνθούν σε ομοιοπαθητικό γιατρό καλούνται να επισκεφτούν πρώτα γιατρό της συμβατικής ιατρικής και να συνεχίσουν να λαμβάνουν τα φάρμακα που τους έχουν συνταγογραφηθεί.
Η ιδέα της ομοιοπαθητικής
Η ομοιοπαθητική δεν είναι μια «παραδοσιακή» θεραπεία που βασίζεται σε αιώνες εμπειρικών παρατηρήσεων. Επινοήθηκε μόλις το 1796 από τον Γερμανό γιατρό Σάμιουελ Χάνεμαν, βάσει της αρχής ότι «το όμοιο θεραπεύει το όμοιο».
Η κεντρική ιδέα της ομοιοπαθητικής είναι ότι ουσίες που προκαλούν ασθένειες ή συμπτώματα μπορούν σε απειροελάχιστες δόσεις να θεραπεύσουν αυτές τις ασθένειες.
Τις περισσότερες φορές τα ομοιοπαθητικά φάρμακα δεν περιέχουν απειροελάχιστες αλλά μηδενικές δόσεις της δραστικής ουσίας η οποία αραιώνεται τόσο πολύ που το τελικό διάλυμα δεν περιέχει ούτε ένα μόριο -ουσιαστικά είναι σκέτο νερό.
Οι οπαδοί της ομοιοπαθητικής λένε ότι το νερό διατηρεί μια «ανάμνηση» των ουσιών που περιείχε και έχει έτσι φαρμακευτική δράση -ο ισχυρισμός αυτός για πολλούς δεν είναι επιστημονικός.
Ο καθηγητής Πολ Γκλάζλιου, πρόεδρος της επιτροπής του NHMRC που εξέτασε το θέμα, δήλωσε ότι οι ασφαλιστικές εταιρείες θα έπρεπε να πάψουν να καλύπτουν τα έξοδα των ομοιοπαθητικών φαρμάκων, και οι φαρμακοποιοί θα έπρεπε να επανεξετάσουν την πώληση τέτοιων σκευασμάτων.
«Σίγουρα θα υπάρξουν πολλοί που δεν δέχονται τα ευρήματα αυτής της έκθεσης, και θα πουν ότι πρόκειται για συνωμοσία του κατεστημένου» είπε ο Γκλάζλιου.
Σχολιάζοντας τα ευρήματα της μελέτης, ο Κεν Χάρβεϊ, Αυστραλός ειδικός σε θέματα πολιτικής φαρμάκων, επισήμανε ότι η χρήση της ομοιοπαθητικής μειώθηκε στη Βρετανία μετά το 2010, όταν δημοσιεύτηκε έκθεση της Βουλής των Κοινοτήτων που έδειχνε ότι η ομοιοπαθητική δεν φέρενει αποτελέσαματα. Ο Χάρβεϊ δήλωσε ότι θα πρέπει να πάψουν να αναγνωρίζονται πτυχία στην ομοιοπαθητική.
«Δεν έχω πρόβλημα με ιδιωτικά κολέγια που θέλουν να προσφέρουν μαθήματα κρυσταλλομαντείας, ιριδολογίας και ομοιοπαθητικής, και αν ο κόσμος είναι αρκετά τρελός για να τα πληρώνει, είναι δική του απόφαση», είπε ο Χάρβεϊ. «Αν όμως αυτά τα πτυχία εγκρίνονται από φορείς της Βρετανικής Κοινοπολιτείας, αυτό είναι πραγματικό πρόβλημα».
