Το υψηλό σάκχαρο του αίματος, μια κατάσταση γνωστή ως υπεργλυκαιμία, συμβαίνει όταν το σώμα δεν παράγει αρκετή ινσουλίνη ή όταν η ινσουλίνη έχει χάσει τη δράση της προκειμένου να βάλει τη γλυκόζη μέσα στα κύτταρα.
Η υπεργλυκαιμία έχει συσχετιστεί με φτωχότερες εκβάσεις για ασθενείς που υποβάλλονται σε χειρουργικές επεμβάσεις αλλά δεν σχετίζεται πάντα με το διαβήτη καθώς αιτία μπορεί να είναι οι ορμόνες του στρες που αυξάνονται στη διάρκεια της εγχείρησης (αδρεναλίνη, κορτιζόλη, αυξητική ορμόνη). Αλλά ο οργανισμός ενός διαβητικού μπορεί να χρειάζεται περισσότερη ινσουλίνη για να αντιμετωπίσει τις αυξημένες ανάγκες του, και τα επίπεδα σακχάρου στο αίμα μπορεί να αυξηθούν.
Η υπεργλυκαιμία, ακόμα και όταν δεν σχετίζεται με το διαβήτη αλλά με το στρες, έχει συσχετιστεί με φτωχότερες εκβάσεις για ασθενείς που υποβάλλονται σε χειρουργικές επεμβάσεις.
Μια μελέτη από ερευνητές του Πανεπιστημίου του Missouri School of Medicine διαπίστωσε ότι μετά από χειρουργική επέμβαση για αρτηριακή νόσο των ποδιών, η υπεργλυκαιμία μπορεί να προκαλέσει επιπλοκές, αυξημένες νοσηλείες και αυξημένη θνησιμότητα για όλους όσους έχουν σχετικά υψηλό σάκχαρο -ακόμη και για εκείνους που δεν είναι διαβητικοί.
“Η περιφερική αρτηριακή νόσος (PAD: Peripheral artery disease) είναι ένα κοινό κυκλοφορικό πρόβλημα που προκαλείται από τη συσσώρευση πλάκας μέσα στις αρτηρίες των ποδιών”, δήλωσε ο Todd Vogel, αναπληρωτής καθηγητής και επικεφαλής της Διεύθυνσης Αγγειοχειρουργικής στη Σχολή Ιατρικής Missouri School of Medicine και επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης.
Και πρόσθεσε: “Η συσσώρευση αυτή εμποδίζει τη ροή του αίματος στα κάτω άκρα και συνήθως απαιτεί χειρουργική επέμβαση. Οι ασθενείς με περιφερική αρτηριακή νόσο συχνά έχουν επιπρόσθετες ανησυχίες για την υγεία τους όπως ο διαβήτης. Η μελέτη μας εξέτασε πόσο συχνή είναι η υπεργλυκαιμία μετά τη χειρουργική επέμβαση για περιφερική αρτηριακή νόσο και πώς επηρεάζει τα μετεγχειρητικά αποτελέσματα”.
Για την μελέτη, η ομάδα του Vogel χρησιμοποίησε τη βάση δεδομένων Cerner Health Facts® για να εξετάσει 3.586 περιπτώσεις ασθενών από 47 νοσοκομεία αστικών περιοχών. Από τους ασθενείς αυτούς, οι 2.812 (78%) είχαν κανονικό μετεγχειρητικό έλεγχο γλυκόζης και οι 774 (22%) είχαν υπεργλυκαιμία.
Το υψηλό σάκχαρο στο αίμα μετά από χειρουργική επέμβαση για περιφερική αρτηριακή νόσο συσχετίστηκε με φτωχότερα αποτελέσματα σε ασθενείς με ή χωρίς διαβήτη, συμπεριλαμβανομένων των αυξημένων ποσοστών μόλυνσης, διαμονής στο νοσοκομείο και θνησιμότητας. Δεν διαπιστώθηκε διαφορά όσον αφορά τις επανεισδοχές νοσοκομείων. Πιο συγκεκριμένα, οι ασθενείς με μετεγχειρητική υπεργλυκαιμία είχαν μεγαλύτερη παραμονή στο νοσοκομείο (6,9 έναντι 5,1 ημερών) και υψηλότερο ποσοστό μόλυνσης (23% έναντι 14%).
“Η μελέτη μας κατέδειξε ότι η μετεγχειρητική υπεργλυκαιμία είναι κοινή μετά από τις εγχειρίσεις των κάτω άκρων”, δήλωσε ο Vogel. «Οι ασθενείς με μετεγχειρητικά υψηλά επίπεδα σακχάρου στο αίμα χωρίς διάγνωση διαβήτη ήταν εξίσου πιθανό να εμφανίσουν επιπλοκές όπως εκείνοι με διαβήτη. Ήταν περίπου δύο φορές πιο πιθανό να έχουν μια λοίμωξη και να παραμείνουν στο νοσοκομείο πάνω από 10 ημέρες. Είχαν επίσης υψηλότερη θνησιμότητα εντός του νοσοκομείου”.
Το μεγαλύτερο ενδιαφέρον της μελέτης ήταν ότι δεν είναι μόνο ο διαβήτης που συνδέεται με αύξηση των ποσοστών μόλυνσης, της διάρκειας της παραμονής ή της θνησιμότητας, δήλωσε ο Vogel. “Παρόλο που χρειάζονται περισσότερες έρευνες, αυτό υποδηλώνει ότι η υπεργλυκαιμία μετά από μια εγχείρηση κάτω άκρων είναι ένας σημαντικός παράγοντας κινδύνου. Η διαχείριση της γλυκόζης μπορεί να αποτελέσει σημαντική μέθοδο για τη βελτίωση των αποτελεσμάτων μετά από χειρουργικές παρεμβάσεις”.
Να σημειωθεί πως είναι γνωστό ότι ο σακχαρώδης διαβήτης επηρεάζει αρνητικά την έκβαση της πορείας της νοσηλείας αυξάνοντας: τη θνησιμότητα, τη συχνότητα των λοιμώξεων και τη διάρκεια της νοσηλείας.
Ο διαβήτης αυξάνει τον κίνδυνο για καρδιαγγειακές παθήσεις, νεφροπάθεια, λοιμώξεις και ακρωτηριασμό των κάτω άκρων. Σύμφωνα με τα στατιστικά στοιχεία από διάφορες μελέτες, 1 στους 4 νοσηλευόμενους ασθενείς έχει διαβήτη. Το 25% των ασθενών με διαβήτη τύπου 1 και το 30% των ασθενών με διαβήτη τύπου 2 νοσηλεύονται ετησίως. Αιτίες είναι οι λοιμώξεις (24%), οι νευρολογικές παθήσεις (19%), τα καρδιαγγειακά επεισόδια (17%), οι οξείες επιπλοκές του διαβήτη όπως η υπογλυκαιμία (13,5%), οι νευρολογικές παθήσεις (10%) και το διαβητικό πόδι (4,5%). Ασθενείς με υψηλότερη γλυκοζυλιωμένη αιμοσφαιρίνη (HbA1c) έχουν μεγαλύτερη πιθανότητα νοσηλείας.
